Ze is klaar. Toch nog voor de zekerheid een laatste blik in de spiegel. De laatste overpeinzingen of het wel goed genoeg is. Heeft ze iets mee te delen? Jazeker, veel belangrijke informatie op het gebied van de zorg- en dienstverlening. Heeft ze ‘look and feel’? Absoluut, de kleuren en motieven zijn op elkaar afgestemd, dat zal aanspreken. Ze is ervan overtuigd. Maar is het ook wel van deze tijd? Ja hoor, tot op de laatste minuut. Goed, het is nu echt tijd om de deur uit te gaan en zich te voor te stellen aan het publiek: de Nomika-app!

Klassiek ballet vind ik prachtig. Ik hou van het elegante, de tutu’s, de spitzen, de romantische pastelachtige sfeer. Maar ook van de grote fysieke kracht van de dansers en de manier waarop zij hun emotie overdragen. Het lijkt als het ware als vanzelf te gaan. Uit zeer bescheiden eigen ervaring weet ik beter.

Met dit laatste worden de Vlaamse wandtapijten bedoeld, geweven in de Middeleeuwen en vroege Renaissance. De meestal machtige eigenaren, zoals vorsten en landheren, lieten ze op bestelling maken bij de beste wevers. De wandtapijten beeldden verhalen uit over de heldentocht van hun eigenaar of gaven moraliserende vertellingen uit de Bijbel weer. Door de afbeeldingen kon iedereen de boodschap op een snelle en eenvoudige manier tot zich nemen. Vaak werd een meerdelige set besteld. Elk tapijt bevatte dan een onderdeel van de vertelling.

De afgelopen periode heb ik op verschillende niveaus te maken gekregen met het thema samenwerken en samenwerkingsvormen. Ik vind het een mooi item om een keer te belichten.

De menselijke maat in de zorg. Ik zie het onderwerp voorbijkomen in het nieuws en op social media. Maar wat betekent het? Als antwoord wordt gegeven de zorg moet menselijk worden? Oké, en wat houdt dat dan in? Op basis van juridische know-how en werkervaring kan ik hierover een inhoudelijke visie formuleren. Maar wat ik wel eens vergeet - vanwege de waan van de dag, werk dat roept, artikelen die gelezen moeten worden - is mijn persoonlijke menselijke maat. Voor wie doe ik eigenlijk dit werk en waarom? Waarom draag ik de zorg zo’n warm hart toe?

Voor alle duidelijkheid, de titel van deze bijdrage betekent niet dat ik minder regels in de zorg als toekomstmuziek beschouw. In tegendeel, ik benader het onderwerp vooruitstrevend aan de hand van enkele kenmerken van het Italiaans futurisme. Het futurisme is een (kunst)stroming ontstaan aan het begin van de 20e eeuw. Het stond voor het afstand nemen van de tradities uit de 19e eeuw. De eigen tijd werd verheerlijkt (destijds snelheid, elektriciteit, machines en auto’s) en de blik was op de toekomst gericht. Een minder veelbelovend kenmerk van het futurisme was het oorlogsenthousiasme, ook een manier om tot verandering te komen, zo was de gedachte... Dit aspect laat ik, zoals u ongetwijfeld zult begrijpen, buiten deze bijdrage.

Mijn belangstelling voor het leggen van een verband tussen een juridisch thema en een kunstwerk leidt dit keer naar Jackson Pollock (1912-1956). In het bijzonder naar zijn ‘dripping’- techniek.De afgelopen periode heb ik een mooie opdracht verricht in het kader van de zorginkoop Zorgverzekeringswet 2018. Het betrof een analyse van inkoopdocumenten en modelovereenkomsten van een aantal zorgverzekeraars op het gebied van de wijkverpleging, het eerstelijnsverblijf en de geriatrische revalidatiezorg.Op het eerste oog lijkt een overeenkomst tussen dit inkoopbeleid en Pollock ver te zoeken, maar toch is het zijn stijl die bij mij opkwam tijdens de analyse.

Juridische kost kan taai zijn. Bij de verduidelijking van een onderwerp maak ik graag een uitstapje naar de schilderkunst. Voor mij kunnen de afbeelding, gebruikte kleuren en technieken in een schilderij inzicht en duidelijkheid geven in een vraagstuk waar ik in mijn advieswerk mee te maken krijg. Dit geldt ook voor big data in de zorg.